Nefret ediyorum. Zordur nefret edecek hale gelmek ama ediyorum. Evet, senden nefret ediyorum artık. İlk tecavüze uğradığın yıllarda sana acıyabiliyordum. İçinde bulunduğun acıyı anlamaya çalışıyordum ama acıların büyüdükçe hırçınlaştın. Ya bir nevi intikam sarhoşluğundasın ya da var olabilmenin son nefeslerindeki çabası içindesin. Ama, zarar veriyorsun. Hem de hiç acımadan. Merhameti hiç kalmamış bir cellada dönüştün. Sensiz yapamayacağımı düşünürdüm bir zamanlar. Aşkı ve nefreti aynı anda yaşattın bana. Sokaklarında gezdiğim köhne ama huzur dolu konaklarla meşhur semtlerinin karlı kış gecelerinde kese kağıtlarına sarılı sıcacık sarı leblebi ve boza ile keyiflenen akşamlarını yaşadım. Üzeri çıtır çıtır susamla dolu simitlerini tattım yıllarca. Sonra, martılarını seyrettim puslu Boğaz'ın sisli karanlığından incecik, kulak tırmalayan haykırışlarıyla çıkagelen. Ceplerimde ellerimi ısıtarak yürüdüm Beyoğlu'nda yemeye doyamadığım kestanelerle. Baharda, vapur gezintilerinde erguvanla